ره آورد اخبار: همزمان با هفته گرامیداشت افراد دارای معلولیت، نشست خبری انجمن خیریه حمایت از بیماران آسیب نخاعی اصفهان برگزار شد و در آن تاکید شد بسیاری از قوانین تصویبشده، از جمله قانون سه درصد استخدام افراد دارای معلولیت، فاقد ضمانت اجرایی، بودجه کافی و سازوکار نظارت مؤثر است و تنها در حد متونی رسمی باقی ماندهاند.
علیرضا ابراهیمیان، مدیرعامل انجمن خیریه حمایت از بیماران آسیب نخاعی اصفهان، در این نشست گفت: قانون سه درصد استخدام معلولان در بسیاری از دستگاهها یا اجرا نمیشود، یا بهگونهای اجرا میشود که هیچ تناسبی با توان و ظرفیت واقعی افراد ندارد. معلولان شدید امکان نشستن طولانیمدت یا فعالیت در فضای اداری را ندارند؛ قانون باید با واقعیتهای بدنی و نیازهای این افراد سازگار شود.
وی با اشاره به اینکه توانمندسازی معلولان بدون بودجه، بدون زیرساخت و بدون برنامهریزی علمی امکانپذیر نیست، افزود: بخش بزرگی از قوانین ما صوری است. تا زمانی که پشتوانه مالی و سازوکار نظارت وجود نداشته باشد، اجرای آنها صرفاً یک نمایش اداری خواهد بود.
انجمن حانا؛ سنگر بازسازی زندگی پس از آسیب نخاعی
به گفته ابراهیمیان، انجمن حانا از سال ۱۳۸۵ با تمرکز بر بیماران آسیب نخاعی فعالیت میکند و امروز بیش از ۱۲۰۰ عضو فعال دارد. این انجمن خدمات گستردهای از جمله فیزیوتراپی، توانبخشی، ورزشدرمانی، مناسبسازی محیط، کارگروههای تخصصی و برنامههای توانمندسازی ارائه میدهد.
وی یادآور شد: فردی که دچار آسیب نخاعی میشود، ناگهان زندگی سالم و مستقل خود را از دست میدهد. ما در حانا تلاش میکنیم مسیر بازسازی این زندگی را هموار کنیم. اما این مسیر آسان نیست. با تشدید مشکلات اقتصادی، توان خیرین کاهش یافته و ابراهیمیان هشدار داد که آینده انجمنهایی نظیر حانا با تهدید جدی مواجه است.
وی افزود: تمام فعالیتهای ما با کمک مردم و خیران انجام میشود. اگر این حمایتها تضعیف شود، بخش بزرگی از خدمات توانبخشی کشور با خلأ جدی روبهرو خواهد شد.
جامعه دهمیلیونی، زیرساخت یکمیلیونی
ابراهیمیان با نگاه انتقادی به زیرساختهای موجود گفت: «زیرساخت حمایتی فعلی تنها برای یک میلیون و دویست هزار نفر طراحی شده، در حالی که جامعه هدف واقعی حدود ۱۰ میلیون نفر برآورد میشود.
او همچنین از افزایش شدید قیمت وسایل توانبخشی مانند ویلچر و تشک مواج انتقاد کرد و آن را «تهدید مستقیم سلامت بیماران آسیب نخاعی» دانست.
وی با اشاره به محدودیت شدید بودجه و صفهای طولانی دریافت خدمات در سازمان بهزیستی گفت:
خدمات ضروری مانند وسایل کمک توانبخشی، روانشناسی و مددکاری فقط در حد بضاعت ارائه میشود. فاصله میان نیاز واقعی و آنچه ارائه میشود، بسیار زیاد است.
زیست فرهنگی معلولان؛ زخمی پنهانتر از کمبود زیرساخت
منصور گلناری، فعال رسانهای و عضو انجمن معلولان آسیب نخاعی اصفهان نیز در بخش دیگری از این نشست به مسئلهای پرداخت که کمتر مورد توجه قرار میگیرد: زیست فرهنگی جامعه معلولان.
وی گفت: معلول، نیازمند ترحم نیست؛ نیازمند عدالت است. نیازمند دیده شدن، فرصت برابر و برخوردی انسانی مانند دیگر شهروندان.
گلناری با اشاره به اینکه اصفهان در مناسبسازی فیزیکی معابر پیشرو است، افزود: اما در حوزه فرهنگی عقبماندهایم. رسانهها، نهادهای فرهنگی و حتی تولیدات نمایشی ما اغلب تصویری کلیشهای از معلولیت ارائه میدهند؛ یا او را ابزاری برای طنز میبینند یا نمادی از شکست.
وی تأکید کرد: هنگامی که در سریالها فرد ناموفق را نابینا یا ویلچرنشین نشان میدهند یا برای خنداندن مردم از برخی افراد با لکنت استفاده میکنند، در واقع زیست اجتماعی معلولان را تخریب میکنند. نتیجه این نگاه، خانهنشینی و انزوای صدها معلول است.
در پایان این نشست، فعالان حوزه معلولیت از دولت، شهرداریها، بهزیستی، مجلس و نهادهای حمایتی خواستند با بازنگری در قوانین، تأمین بودجه پایدار، گسترش زیرساختها، ایجاد برنامههای توانمندسازی و اصلاح سیاستهای فرهنگی از فروریختن شبکه حمایت از معلولان جلوگیری کنند.
About the Author
