اینجا جایی است که نوزادان تازه به دنیا آمده، پیش از قدم گذاشتن به خانه پدری، پا در حریم آسمانی امام هشتم(ع) می‌گذارند. تصاویر روی دیوار اتاق و صدای دلنشین صلوات خاصه امام رضا(ع) این حس را زنده می‌کند که این نوزاد، مهمان ویژه آستان قدس رضوی است.
ره آورد اخبار: در سایه‌سار نگاه پرمهر ثامن‌الحجج(ع)، اتاقی در بیمارستان زهرای مرضیه اصفهان غرق در نور شده؛ نورهایی که از خاطره‌های حرم رضوی سرچشمه گرفته است. دیوارهای اتاق، تصاویر خوش نقش و نگار گنبد طلایی حرم را در آغوش کشیده‌اند و صدای صلواتِ امام رضا(ع) در فضا می‌پیچد. اینجا، نه یک اتاق معمولی بیمارستان، که جلوه‌گاهی از آستان قدس رضوی است؛ جایی که نوزادان تازه به دنیا آمده، پیش از قدم گذاشتن به خانه پدری، پا در حریم آسمانی امام هشتم(ع) می‌گذارند.
صدای گریه نوزاد، آرام و سبک در هوای ملکوتی اتاق می‌پیچد. گونه‌های سرخ و نرمش، هنوز از طراوتِ نخستین دقایق زندگی می‌درخشد و پلک‌های ظریفش، گاه به‌سختی باز می‌شود؛ دست‌های کوچک مشت‌شده‌اش مثل غنچه‌ای تازه شکفته، به‌سوی آسمان است؛ انگار در همین لحظه‌های آغازین، دست خود را به‌سوی ملکوت رضوی بلند کرده است.
طلوع زندگی در حریم رضوی
از همان لحظه‌ای که درِ اتاق باز می‌شود، بوی عطر بهشتی استشمام می‌شود. نوزادی که تازه نخستین نفَس‌ها را کشیده، در آغوش پر مهر خادمیاران رضوی، به این اتاق آورده می‌شود. صدای اذان و اقامه، آرام و روح‌نواز، توسط یک روحانی در گوش کوچک او زمزمه می‌شود تا نخستین کلماتی که زندگی‌اش را در بر می‌گیرد، ندای ملکوتی توحید باشد.
پدر و مادر، با چشمانی نمناک از شوق، شاهد این صحنه‌اند؛ گویی فرزندشان نه در بیمارستان، که زیر گنبد طلایی امام هشتم(ع) متولد شده است.
در این آیین به یادماندنی، نوزاد در فضایی معنوی قرار می‌گیرد، گویی در میان صحن و سرای حرم امام رضا(ع) آرمیده است. نورهای سبز و ملایم، تصاویر حرم امام هشتم روی دیوار اتاق و صدای دلنشین صلوات خاصه امام رضا(ع)، همه و همه این احساس را زنده می‌کنند که این کودک، مهمان ویژه آستان قدس رضوی است. پدر و مادر، با دل‌های پر از امید، به آینده‌ای روشن برای فرزندشان چشم می‌دوزند؛ آینده‌ای که زیر سایۀ پرمهر امام رئوف(ع) شکل می‌گیرد.
پدر، با چشمانی نمناک از اشک‌های شوق، بی‌اختیار انگشتِ سبابه‌اش را در مشتِ نوزاد گذاشته و دستِ کوچک فرزندش، محکم دور انگشتِ او حلقه زده؛ حلقه‌ای از اعتماد، از امید، از پیمانی ناگفته که «تو را به امام رضا(ع) می‌سپارم…».
مادر، با لبخندی که از ژرفای جانش می‌جوشد، به این صحنه نگاه می‌کند. هنوز خستگی زایمان در چهره‌اش موج می‌زند، اما نوری که از تصویر گنبد طلایی حرم بر چهره‌اش می‌تابد، همه‌ی دردهایش را به آرامش بدل کرده است.
هدیه‌ای از سفرۀ کرامت
خادمیاران رضوی، با لبخندی آمیخته به مهر، بسته تبرکی از مضجع شریف امام رضا(ع) را به پدر و مادر نوزاد هدیه می‌دهند. تبرکی از امام رضا(ع) و فیش مهمانسرای حضرتی در قائمیه اصفهان.
این هدیه، تنها یک تبرکی نیست؛ گویی جرعه‌ای از چشمۀ کرامت امام مهربانی‌هاست. هدیه‌ای که بوی خوش محبت رضوی را تا همیشه در خانۀ آنها زنده نگه می‌دارد.
وقتی هدیه تبرکی را به مادر می دهند، آن را با شوق می‌گیرد و با خود فکر می‌کند چقدر بوی خوشِ دعاهای مستجاب‌شده در حرم امام رضا(ع) را می‌دهد.
مادر، آن هدیه را مثل گوهری گران‌بها میان دستانش می‌گیرد و نگاهی به همسرش می‌اندازد؛ نگاهی که حرف‌ها دارد و می‌گوید: «امروز، نه فقط یک فرزند، بلکه یک برکت آسمانی به ما هدیه شد.» پدر هم، هدیه را می‌بوسد و روی پیشانی نوزادش می‌گذارد؛ مثل مُهر تأییدی از سوی امام رضا(ع) بر زندگی نو رسیده‌‌اش.
این جشن تولد روح‌نواز، از سوی کانون تخصصی بانوان و خانواده رضوی اصفهان با عنوان «نسل مهدوی، هدیه رضوی» در ۲۴ شهرستان و در کلان شهر اصفهان اجرا می‌شود و در طول سال هم استمرار دارد.
خادمیاران رضوی عشق به امام هشتم(ع) را در قالب خدمتی ماندگار به نوزادان و خانواده‌هایشان انجام می‌دهند تا با تکریم مادران و نوزادان در دهه‌ی کرامت و ترویج نام‌های ائمه‌ی اطهار(ع) برای نوزادان و تقویت پیوند معنوی خانواده‌ها با امام رضا(ع) نه تنها خاطره‌ای فراموش‌نشدنی برای خانواده‌ها بسازند، بلکه پیام‌آور این حقیقت باشند که «هر نوزاد، موهبتی الهی است و چه زیباست که زندگی او، با نام و یاد امام مهربانی‌ها آغاز شود.»
و اینگونه، در دهۀ کرامت ۱۴۰۴، نخستین روزهای زندگی نوزادان با عطر رضوی گره می خورد؛ گره‌ای که تا همیشه، یادآور این حقیقت است: «هر نوزاد، فرشته‌ای است از بهشت رحمت الهی و چه کسی بهتر از امام رئوف(ع)، می‌تواند حامی این فرشته کوچک باشد؟
