ره آورد اخبار: محسن رنانی، عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان در نشست «مهاجرت و نخبگی» در تالار دبیرستان شهید اژه ای ۱ اصفهان با انتقاد از نظام آموزشی کشور اظهار داشت: ترس من آن است که مدارس استعدادهای درخشان ما تبدیل به مدارسی شوند که تنها ذهن دانش آموزان ما را با «داده» ها پر می کنند. این در حالی است که اشخاص باید داده های پیرامون خود را بجوند و با کشف روابط علی و معلولی، آن ها را به «اطلاعات» تبدیل کنند. وقتی توانستند این داده ها را هضم و جذب کنند تا به انرژی وجودی تبدیل شود، می توانیم از تولید «علم و دانش» صحبت کنیم.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: امروز بخش عظیمی از دبیرستان ها و دانشکاه های ما به انتقال داده ها و حفظیات معطوف شده و در بهترین حالت ما دانشجویان را در پایان نامه ها به تولید اطلاعات تبدیل می کنیم و خبری از تولید علم و دانش نیست. به ما می گویند اگر می خواهی استاد بشوی باید چندین مقاله بنویسی و با این شیوه دیگر انسان دانشگاهی فرصتی برای آن که خودش بر روی مسائل کشورش فکر کند، ندارد.

وی خاطرنشان کرد: نظام آموزشی را وقتی می توانیم سالم بدانیم که نیازهای کشور را پاسخ دهد و اگر امروز نمی توانیم از این سیستم آموزشی راه حل خلق کنیم به خاطر این است که این نهادهای آموزشی ما در فراگیری داده و نهایتا در سطح تولید اطلاعات باقی مانده اند. امروز دانش آموزان انبوهی از حفظیات و کسب داده هایی هستند که نمی توانند آن را به سطح بالاتر تبدیل کنند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان داد: اگر امروز پژوهشی صورت گیرد متوجه می شویم که میزان موفقیت بقال ها از میزان موفقیت المپیادی ها در زندگش شان بالاتر بوده است! در مدارس خاص تنها به پرورش هوش ریاضی و امثالهم می پردازند حال آن که برای زیست مقبول نیاز به پرورش انواع هوش ها مانند هوش اجتماعی و هوش معنوی داریم. نخبه ها اگر چه به جامعه بشری خدمت می کنند اما لزوما این گونه نیست که بتوانند زندگانی خودشان را ارتقا دهند.

وی افزود: ما برای طی مسیر زندگی بیش از سه نوع بازی سراغ نداریم. حالت اول بازی موفقیت است که در آن شخص کل زندگی خود را بر مدار موفقیت تنظیم می کند. حالت دوم، بازی مفید بودن است که شخص می خواهد در آن پیوسته برای دیگران و جامعه مفید باشد و حالت سوم بازی خوشبختی است که در این بازی شخص در نهایت با خود می گوید «چه خوب شد که به دنیا آمدم». در دو حالت شما بعد از موفقیت و مفید بودن به دنبال مرحله بعدی هستید ولی در بازی خوشبختی، مسئله اصلی خود شما هستید.

این استاد دانشگاه اصفهان تصریح کرد: در بازی خوشبختی مسیر اصالت دارد و در بازی موفقیت رسیدن به هدف و نتیجه. کسی که مسیر را فقط گاز می دهد از مسافرت تنها خستگی نصیبش می شود در حالی که می توان از کل مسیر لذت برد. بازی خوشبختی زیستن برای خویشتن است و در ادامه می تواند به موفقیت شخصی و مفید بودن برای جامعه هم برسد.

وی افزود: انسان سالم کسی است که در سایه «خردورزی» به زیستی متعادل برسد. به همین منظور ما باید به دنبال پرورش نخبگان معمولی باشیم. یعنی در مدارس تیزهوشان باید افراد خوب ورزش کنند، تغذیه خوب و تفریحات سالم داشته باشند. نظام روابط انسانی خود را گسترش دهند. امروز در نظام آموزش ما خبری از بسط خردورزی نیست. این خرد است که جایگاه تمام داده ها و اطلاعات را از نو مشخص می کند.

در پایان این نشست رنانی خطاب به دانش آموزان گفت: کسی‌ که در بازی خوشبختی می گوید خدا را شکر که هستم، دیگر صورت مسئله مهاجرت برایش معنایی نخواهد داشت. کسی که در ایران نتواند مسیر خوشبختی را پیدا کند، در هیچ جای دنیا هم نمی تواند. مهاجرت وقتی معنا دارد که در راستای مسیر طبیعی رشد فرد باشد و الا فرار هیچ دردی را دوا نمی کند و چه بسا انسان برای رسیدن به زیستی متعادل و معقول از قرار گرفتن در موقعیتی با جایگاه اجتماعی ویژه‌تر و یا درآمد بالاتر پرهیز می کند.