ره آورد اخبار: غزه زنده‌به‌گور شده است، در سکوتی که گوش جهان را کر کرده است. کودکانش در خاک خود اسیرند؛ نه سقفی بر سر دارند، نه لقمه‌ای در سفره، نه دارویی بر زخم، نه کتابی برای آموختن، نه رویایی برای فردا.

تنها چیزی که دارند: رنج است، گرسنگی است، آوارگی است و فریادی که شنیده نمی‌شود!

در غزه، کودکان با گلوله تغذیه می‌شوند… در آغوش مادرشان، تکه‌تکه می‌شوند… در صف آب، در صف نان، در صف غذا… با خونِشان، حقارت دنیای مدرن را امضا می‌کنند! اینجا هیچ کودکی رنگ کودکی را نمی‌بیند… فقط خون می‌بیند! درد می‌بیند! مرگ می‌بیند!

مادری فرزند بی‌جانش را که از فط گرسنگی استخوان‌هایش بیرون زده در آغوش می‌گیرد و با چشمانی خشک‌شده از گریه، به آسمان خیره می‌شود.
پدری نه برای خانه‌ای، نه برای آسایشی… تنها برای تکه‌ای نان، حاضر است کلیه‌اش را بفروشد!
کودکان غزه با نفس‌های آخرشان، چشم به مردم جهان دوخته‌اند؛ برای رهایی از جهنمی که شما در پسِ لبخندهای دیپلماتیک، با گلوله و گرسنگی برایشان ساخته‌اید!

دست‌های لرزان کودک غزه، با ته‌مانده‌ی جانش، ظرف خالی را گرفته تا شاید در میان هزار گرسنه، ذره‌ای غذا نصیبش شود.
صدای شکستن استخوانِ انسانیت را بشنوید! صدایی از صف غذا، از میان آوارگان، در دل جهانی که سکوت را انتخاب کرده است.

ای مدافعان دروغین حقوق بشر! ترامپ قمارباز! اسرائیل وحشی!

هر روز در صف دریافت غذا در غزه، گلوله می‌بارید! چادرهای آوارگان را با گلوله، تبدیل به گور دسته‌جمعی می‌کنید! وقتی گلوگاه‌های کمک انسانی را می‌بندید، وقتی چشم بر نسل‌کشی می‌بندید، شما شریک این جنایتید! شما چه حقی دارید از “حقوق بشر” سخن بگویید؟!

این، نه پایان ماجرا، که آغاز قیامتی است، بزودی طوفان انتقام و نصرت ما، از گورهای دسته‌جمعی ما زبانه خواهد کشید! از استخوان‌های خردشده‌ی کودکانمان سر بر خواهد آورد! و
قیامتی که از آهِ در گلوی مانده‌ی کودکان غزه برمی‌خیزد! از زخم‌های بی‌مرهم مادران! از استخوان‌های شکسته‌ی پدران! از نگاه‌های گرسنه‌ای که به آسمان خیره مانده‌اند!

غزه امروز، آینه‌ی بی‌شرمی تمدن غرب و  ادعای حقوق بشر و صلح جهانی است، اما فردا، گورستان همین مدعیان خواهد شد!
بر پیشانی تاریخ نوشته خواهد شد که آمریکا و اسرائیل و ایادی آنها هیچ نسبتی با انسانیت نداشتید!